بازاری که در شهر ما وجود داره قدمت زیادی داره و مردم تمام روزهای هفته به جز جمعه ها،لوازمشون رو از دکه ها و مغازه های توی بازار خریداری می کنند.

قضیه ای که میخوام تعریف کنم برمیگرده به چهل و سه سال قبل؛از زبون یکی از افرادی که الن دیگه پیری تمام وجودش رو فرا گرفته،گرچه هنوز دل جوونی داره،اون می گفت:

_اون روزها هم بازار شلوغ میشد و مردم هر روز برای خرید به بازار می اومدند.

اما اون روز کمی فرق می کرد،قانون بازار توسط یکی شکسته شده بود.

غرفه دارها از غرفه هاشون بیرون اومده بودند و زیر لبی باهم دیگه پچ پچ می کردند! مگه اون روز چه خبر شده بود؟اصلا قانون چی بود که اون روز زیر پا گذاشته شده بود؟ و مهم تر از همه،قانون شکن کی بود؟! رسم از این قرار بود که اگه زن ها به بازار می اومدند یا به همراه شوهرهاشون می اومدند و یا یکی از مردهای محرمشون،مردها توی کوچه و بازار زبون زن ها بودند تا صداشون به گوش نامحرما نرسه.اما اون روز یه زن تنها مغرورانه در بازار مشغول قدم زدن بود!تعجب بازاری ها هم از این بود که چرا یه زن به تنهایی اومده بازار!یکی از غرفه دارها که قد خمیده و ریش سفیدش از سن زیادش خبر می داد،دستانش را که فریادگر ای داد بی داد بودند،زد روی هم دیگه و گفت یعنی میشه زمونه بدتر از این هم بشه که یک زن تنها و بدون مردش به بازار بیاد!؟

(!)وجود این عزیز دیگه در بین ما نیست،اما اگه الان زنده بود و توی همون بازار که حالا هم بزرگتر شده و هم شلوغ تر،صاحب دکه بود،با دیدن تیپ پسرونه ی دختر ها و روشنی زیر ابروی پسرها و روابط عادی شده ی بین اونها می فهمید که:آره زمونه بدتر از آن هم شده و بدتر از این هم خواهد شد!_اگه از خوندن این قضیه تعجب کردی قسمت بعدی را هم خوب بخون!

نظرات شما عزیزان:

هانیه

ساعت14:06---26 مهر 1390

[وب سایت]

چيزي نمانده است، پشيمان كني مرا
با دستهاي عاطفه حيران كني مرا
اين گونه كه قرار نبود آشناي خوب
روزي فداي دغدغة نان كني مرا!
آخر چگونه از دلت آمد بهار من
تسليم دست هاي زمستان كني مرا
من شكوه اي نميكنم اما چه عيب داشت
يك شب به باغ خاطره ميهمان كني مرا
مي خواهم از جزيره چشمت گذر كنم
با يك نگاه طعمه توفان كني مرا
هر چند باز تشنگي ام را سروده ام
مي شد پر از ترانه باران كني مرا!

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: